طلوع عشق

نازنینا از این نقطه که من ایستاده ام تا شهر بیکران نگاهت فرسنگ ها فاصله است ، فرسنگ ها فاصله به وسعت تمام حرف های نا گفته و کینه های پنهانی فرسنگ ها فاصله به وسعت دریای اشکو دره های درد.

و تو باید از پشت همین کوه های اندوه بر بیکران قلبم همچون خورشید

محبت طول کنی طلوعی ک تمام ان غروب های تلخ و غم انگیز و ملال اور جدایی را در نگاهم به روشنایی عشق بدل کند .

طلوعی که بی غروب باشد یک طلوع جاودان .